خبرگزاری فارس – همدان: به دورترین نقاط سفر می‌کنند؛ بی‌ادعا اما پردغدغه؛ در مناطقی دوردست و محروم با مردمانی تنگدست اما گشاده‌رو هم‌سفره می‌شوند؛ هم صحبتی باعث می‌شود روزگار جدیدی برایشان رقم بخورد. یکی از بی‌خانمانی می‌گوید؛ یکی از نبود آب، یکی از نبود مدرسه می‌گوید و آن یکی از بیماری و دغدغه دارو گلایه می‌کند، با جان و دل همه را گوش می‌کنند، آستین همت بالا می‌زنند و با لبیک یا خامنه‌ای و جهادگرانه پای کار حاضر می‌شوند. اخلاصشان مثال‌زدنی است؛ گویا جهادگری را ابتدا از نفس خود شروع کرده‌اند و خودسازی مرحله ابتدایی کارشان بوده است، آری جهاد با نفس؛ همان که دستاورد کارشان (اردوهای جهادی) است. اینکه غرور تحصیلات و جایگاه اجتماعی را زیر پا گذاشته و از تمام لذت‌های دنیوی چشم‌پوشی کرده و خود را وقف خدمت به دیگران کنند، روح و نفسشان را جلا داده آنچنان که به فکر ایجاد انگیزه و امید در مردمی هستند که سهم آنها زندگی در مناطق محروم شده است. اینگونه است که کوله‌بارش را می‌بندد؛ بی‌ریا و خالصانه راهی سفری می‌شود که آورده‌اش نه پول و مادیات و نه پست و مقام است، بلکه پاداشش دست‌‌های پینه‌بسته و پاهای خسته‌ای است که وقتی لبخند رضایت را در چهره مردمان آن دیار می‌بیند، همان نیز از یادش می‌رود. این بار برای نمایش عشق و دلدادگی جهادگران، با رئیس مجمع جهادگران استان همدان همراه می‌شوم، صدایش پر از شوق و شور جهاد و جهادگری است، گویی روز اولی است که می‌خواهد جهاد کند وقتی می‌پرسم: جهاد را چگونه باید شروع کنیم؟ می‌گوید: فقط بگو بسم‌الله… محمدرضا سهرابی در ابتدای صحبت‌هایش با شکرگزاری به درگاه خداوند برای قدم گذاشتن در مسیر خدمت به مردم محروم، در مورد نحوه انتخاب گروه‌های جهادی و فعالیت آنها چنین می‌گوید: در استان همدان یک‌هزار و ۷۰۰ گروه جهادی وجود دارد که این گروه‌ها هر دو سال یک بار انتخابات برگزار می‌کنند، از بین گروه‌های جهادی پنج نفر به عنوان اعضای شورای جهادی شهرستان انتخاب می‌شوند که در همدان با ۱۰ شهرستان ۱۰ شورای جهادی پنج نفره انتخاب می‌شوند. این پنج نفر اعضای شورای جهادی با رای‌گیری، یک نفر را از بین خود انتخاب می‌کنند، روسای جهادی شهرستان‌ها نیز در انتخابات مجمع جهادگران استان شرکت می‌کنند که با رای‌گیری پنج نفر به عنوان اعضای مجمع جهادگران استان انتخاب می‌شوند و آنها نیز باید یک نفر را به عنوان رییس انتخاب کنند. او فعالیت‌های جهادگران را در عرصه‌های مختلف از جمله عمرانی، فرهنگی، آموزشی و… عنوان می‌کند و می‌گوید: این گروه‌ها علاوه بر این فعالیت‌ها در زمینه رسیدگی به محرومان، تهیه بسته معیشتی، ساخت و تعمیر خانه برای محرومان، خدمات پزشکی، خدمات و مشاوره حقوقی و… نیز فعال هستند. هر کسی که بتواند خدمات فی‌سبیل‌الله برای مردم در مناطق محروم داشته باشد، در قالب فعالیت جهادی قرار می‌گیرد. سهرابی گریزی به تشکیل ۱۲ کارگروه در مجمع جهادگران می‌زند و توضیح می‌دهد: کارگروه اقتصاد و اشتغال، کارگروه فرهنگی، کارگروه آموزش، کارگروه بهداشت، کارگروه حقوقی، کارگروه جهاد تبیین، کارگروه مذهبی و... از مواردی است که دنبال می‌شود. از او مورد اینکه تصمیم برای انجام هر کار و خدمتی چگونه است می‌پرسم که در پاسخ می‌گوید: با تشکیل کارگروه کار راحت‌تر و سریع‌تر شده، در هر کارگروهی تصمیم می‌گیریم که هر کاری در کدام منطقه انجام شود و با انجام تدابیر لازم، کادرسازی و ریل‌گذاری از قبل، نیروها اعزام می‌شوند. در زمینه تامین هزینه‌ها، خیرین کمک می‌کنند اما ادارات پشتیبان همچون فرمانداری، بنیاد مستضعفان، بنیاد علوی، سپاه، کمیته امداد و… نیز پای کار هستند مثلا علوم پزشکی داروی رایگان در اختیار پزشکان اعزامی می‌گذارد. بانوان هم علاوه بر کارگروهی برای خود، گروه جهادی خواهران دارند که آموزش‌هایی در زمینه کارگاه خیاطی، قالی‌بافی، میناکاری و…دارند و گواهی مهارت نیز برای آنها صادر می‌شود. او از جهاد فی‌سبیل‌الله جهادگران سخن می‌گوید و عنوان می‌کند: خادمان جهادگر بدون هیچ چشمداشتی فعالیت می‌کنند و برای این جهاد هیچ رقمی دریافت نمی‌کنند بلکه از داشته خود نیز هزینه می‌کنند. از همه اقشار در بین جهادگران وجود دارد از دانش‌آموز و دانشجو گرفته تا کارگر، بنا، راننده ماشین سنگین، پزشک، معلم، حقوقدان و … که هر یک گوشه‌ای از کار را گرفته‌اند. خدمات گروه‌های جهادی فقط شامل تمام محرومان است از مددجویان کمیته امداد و بهزیستی گرفته تا آنهایی که زیر پوشش نیستند؛ ما با شناسایی این افراد هم به آنها کمک می‌کنیم و هم اسامی آن ها را به نهادهای حمایتی می‌دهیم. سهرابی با اشاره به برنامه امسال گروه‌های جهادی عنوان می‌کند: در حال حاضر گروه‌های جهادی در زمینه طرح‌های آبرسانی مشغول هستند، در زمینه ساخت مسکن برای مددجویان بهزیستی و کمیته امداد طبق قراردادی که با این نهادها دارند، فعالیت می‌کنند و در ساخت مسجد، حسینیه و مدرسه نیز کمک دارند. گروه جهادی پزشکی هم داریم که هر ماه به یک روستا می‌رود و خدمات پزشکی، مامایی، دندانپزشکی و دارویی ارائه می‌کند که اینها در طول سال به صورت مستمر خدمات‌رسانی دارند. او تمام فعالیت‌هایی که جهادگران در نقاط محروم دارند را خاطره می‌داند و بیان می‌کند: برای ما هر یک از فعالیت‌ها حس و حال عجیبی دارد و با هر یک از این خدمات روزهای به یادماندنی داشتیم که این حس فقط بین ما و خداوند و مردم است. در پاسخ به این سوال که به نظر شما کدام یک از خدمات در نقاط محروم اولویت دارد دارد می‌گوید: همه فعالیت‌ها لازمه کار جهادی است ولی به ترتیب اولویت خود گروه‌های جهادی باید توانمند باشند به نظرم بیشتر فعالیت‌های فرهنگی مهم است چون باید فرهنگ کار جهادی را به عنوان یک فرهنگ عمومی در جامعه جا بیاندازیم. اینطور نیست که ما در یک منطقه کار کنیم و صاحبخانه فقط تماشاگر باشد، بلکه ما در هر نقطه‌ای که کار می‌کنیم از اهالی آن شهر و روستا کمک می‌گیریم و اینگونه کار جهادی با فرهنگ عمومی شکل می‌گیرد. در خصوص جهاد تبیین هم عنوان می‌کند: یکی از کارگروه‌های ما جهاد تبیین است، در ماه رمضان تعدادی از طلبه‌ها داوطلبانه و در راستای جهاد تبیین به روستاها رفته و مباحث دینی داشتند که در اسدآباد این طلبه‌ها به ۸۹ روستا اعزام شدند. او در پایان سخنانش می‌گوید: راه جهاد بسته نیست و هر کسی که احساس می‌کند کاری در راستای خدمت به مردم می‌تواند، انجام دهد برای خود گروهی به طور مثال پزشکی یا هماهنگی بسیج جامعه پزشکان تشکیل دهد و در مناطق محروم خدمت رسانی کند. انتهای پیام/۸۹۰۰۳/