به گزارش خبرگزاری فارس از دماوند، تعزیه به معنای متعارف، نمایشی است که در آن واقعه کربلا به دست افرادی که هر یک نقشی از شخصیت‌های اصلی را بر دوش دارند، نشان داده می‌شود. این نمایش نوعی نمایش مذهبی و سنتی ایرانی و شیعی و بیشتر دربارهٔ شهادت امام حسین(ع) و مصائب اهل‌بیت(ع) است؛ هنر تعزیه از یک‌سو به بالندگی تئاتر در ایران کمک کرده و از سوی دیگر، نشانی هنری از مذهب شیعه است. در واقع، تعزیه نوعی درام آیینی است که نظر و توجه بزرگترین تئورسین‌ها، تاریخ نگاران، منتقدان و صاحب‌نظران تئاتر جهانی را به خود جلب کرده است. دماوند، یکی از شهرستان‌هایی است که قدمت دیرینه‌ای در عرصه تعزیه کشور دارد و تعزیه‌خوانان بسیاری را در این زمینه معرفی کرده است؛ مردم شهرستان دماوند همواره از برپایی مراسم تعزیه استقبال کرده‌اند. محمدرضا کاظمی، متولد ۱۳۷۱ یکی از تعزیه‌خوانان جوان از روستای وادان شهرستان دماوند است که اکنون در شهر تهران در کنار بزرگان تعزیه کشور نقش ایفا می‌کند. تعزیه‌خوانی هنر فاخر ملی و مذهبی است محمدرضا کاظمی، تعزیه‌خوان جوان شهرستان دماوند در گفت‌وگو با خبرنگار فارس اظهار کرد: هنر تعزیه‌خوانی را از سال ۱۳۸۴ در گروه تعزیه‌خوانان عاشقان حضرت اباعبدالحسین(ع) روستای وادان به سرپرستی حاج اصغر کاظمی و زیر نظر پیشکسوتان و اساتید برجسته تعزیه کشور آغاز کردم. وی ادامه داد: این هنر را از پدربزرگ خود مرحوم حاج امرالله کاظمی که ۸۰ سال قبل یکی از برجسته‌ترین تعزیه‌خوانان کشور بود به ارث بردم. این هنرمند تعزیه‌خوان دماوند با بیان اینکه تعزیه‌خوانی یک هنر فاخر ملی و مذهبی ایران زمین است، افزود: تعزیه، تنها هنر آیینی و مذهبی نمایشی بوده که در دنیا نمونه و بی‌مثل است. کاظمی با اشاره به اینکه تعزیه، هنری است که می‌تواند در قالب نمایش برای مخاطبان اجرا شود، گفت: قطعاً نسل‌های امروزی با مشاهده چنین نمایش هنری می‌توانند واقعه عاشورا را به درستی درک کنند. وی با تأکید بر اینکه تعزیه‌خوانی تأثیر فراوانی در انتقال مفاهیم و پیام‌های دینی ایفا می‌کند، تصریح کرد: می‌توان با اتکا به تعزیه‌خوانی که از سال‌های طولانی در کشورمان برگزار شده، فرهنگ عاشورا را در میان نسل‌های بعد ترویج داد و هدف اصلی تعزیه خوانی ترویج فرهنگ عاشورایی است. علاقه به تعزیه سن و سال نمی‌شناسد این تعزیه‌خوان شهرستان دماوند بیان کرد: متأسفانه با شیوع ویروس منحوس کرونا، برگزاری این هنر آیینی و مذهبی تا حدودی نسبت به سال‌های قبل در شهرها و روستاها نیز محدودتر برگزار شد، اما آوای «هل من ناصرا ینصرنی» امام حسین(ع) صدها سال بوده که در تاریخ زنده است و تعزیه چراغی است که همواره پرفروغ خواهد ماند. کاظمی ادامه داد: خوشبختانه روزبه‌روز بر تعداد علاقه‌مندان به این هنر تعزیه‌خوانی افزوده می‌شود و علاقه به این هنر بین مردم سن و سال نمی‌شناسد و از هر رنج سنی نیز در این مراسم شرکت می‌کنند؛ تعزیه با کمک مردم پا برجا مانده است و در تمام نقاط کشور با همت علاقه‌مندانش برگزار می‌شود در صورتی که سال‌هاست این هنر فاخر از نگاه مسؤولان فرهنگی مغفول مانده است. وی با بیان اینکه به نسخه‌های غلام ترک وهب نصرانی و علی اکبر علاقه بسیاری دارد، افزود: به نظرم، استاد نرگس‌خانی از نظر صدا، قیافه، جذبه و اخلاق واقعاً برای شهادت خوانی ساخته شده است. این تعزیه‌خوان جوان دماوند با اشاره به اینکه ۱۶ سال در تعزیه‌های دماوند ایفای نقش کرده است، اضافه کرد: امسال به لطف امام حسین(ع) و با حمایت استاد سیدامیر سیدصالحی، امسال توانستم در کنار استادان برجسته کشوری در تهران ایفای نقش کنم. کاظمی تأکید کرد: امیدوارم این هنر آیینی در جهت انتقال فرهنگ عاشورایی همچنان سال‌های متوالی به صورت پررنگ و باشکوه مورد استقبال مردم قرار گیرد. انتهای پیام/۶۷۰۱۵/